مجموعه نقاشی های گلابتون صدقی

درباره ” گلابنون صدقی” نقاش فولکلور خراسان شمالی و آثارش

گلابتون صدقی، متولد ۱۳۱۶ شیروان است و طراحی گل و بوته را از سیزده سالگی در «بجنورد»، نخست روی پارچه آغاز کرد و سپس طرحهای روی پارچه را ظریف دوزی می کرد وی در بیست سالگی، بهترین گلدوز یا ظریف دوز محدودة خود بود؛ لباسهای عروس، کوسن ها، روبالشتی ها، لحافها و خیلی از تزئینات پارچه ای، با دستان ظریف و پر هنر وی، تبدیل به جواهر می شدند. طرحهای وی آمیخته با قصه ها و افسانه ها، گلدوزی می شد؛ با نخهای ظریف و رنگارنگ که هر رنگ، طیف کاملی را در خود داشت و این باعث می شد که طرحها، در هاله ای جادویی و مخملی نمود یابند. گلابتون، به مرور نقاشی هایی را بطور ذهنی، بر کاغذ کشید، و مداد رنگی، جای سوزن و نخهای رنگین را گرفت. هر هنرمندی در آغاز، از آثار هنرمندان دیگر تقلید می کند تا به یک مهارت تکنیکی نائل آید اما گلابتون، وارث هیچیک از تجربه های تکنیکی هنرمندان نبود؛ هنر وی، هنری اصیل، ناب و خود جوش، برگرفته از فطرتی ساده و زیباجوی بود. عشق به زیبایی، باعث ترسیم صدها گل بوتة وحشی که چشمان شکارگرش در بیابانها و باغات می دید، می شد. کشیدن گُل ذهنی، شاید مهارت آنچنانی لازم نداشته باشد اما، چیزی که آثار گلابتون را از هزاران نقاش عامیانه با تکنیک های بالا متمایز می کند، روحی است که وی به آثارش می بخشد. او چون گلی که خود بخود عطر می پراکند، ذاتی و با راهنمایی و استادی طبیعت نقاشی می کند؛ بدون هیچ نیازی به نقد و بررسیهای هنری. برای او، تعلیم دیدن و ندیدن، کلمات معنا داری نبودند. تکامل آثار هنری گلابتون، از سالهای دور تا به امروز، روندی آرام داشته است و دست آوردها، کماکان همان گل و گلدانها و گاهی درختان و طبیعت، سالها در تمامی آثار وی جریان داشته. با این حال، از سال ۱۳۷۵ ، نقشهایی از خاطرات و گذشته ها، در کنار گل و گلدان های خود کشیده و آنان را به شیوه ای ذهنی طراحی کرده است. مهارت ذاتی گلابتون، در طراحی گل، گلدان و درخت است و فقدان مهارت در ترسیم طرح نقاشی های متأخر وی از خاطراتش در رابطه با پرتره و اشیاء کاملأ مشهود است و اما، نبود همان مهارت است که آثارش برخوردار از یکنوع بیان تصویری گردیده. در تابلوهای «برگشت به گذشتة رویایی»، تمام نقیصه های فنی و تکنیکی، خصوصأ آناتومی اندامها، اشیاء و پرسپکتیو خطی و فضایی، تأثیرات مثبتی دارند و رمز و رازی فرا واقعی به آثار بخشیده اند. در اینجا وجود نواقص در فن به تصویر کشیدن انسان، حیوانات، اشیاء و نبود پرسپکتیو معمول در آثار متأخر وی، بدل به مزیّت می شود و این خود، ناب بودن این هنر ساده گرا را دلیل می شود. این آثار، نتیجة الهام مستقیم از ناخود آگاه نقاش است اما نقشهای رؤیایی وی، غریب نیستند. این فرا واقعیت، با ناخود آگاه تماشاگر ایرانی و خصوصأ بومی، ارتباطی بس نزدیک می یابد. بررسی های فنی و تخصصی، گرایشی برای از بین بردن احساسات هنری دارند و علیه روح نقاش پیش می روند زیرا، تکنیک و فن، ذاتأ تمایل دارند که جایگزین احساس شوند. گلابتون صدقی را می توان بطور اخص از پیشگامان سبک ناب عامیانه دانست؛ آثار وی، دورنمایی نزدیک به آثار «هانری روسو»، نقاش فرانسوی دارد زیرا، هر دو نقاش بدون تحصیلات آکادمیک بودند و نقاشی از عشق آنان به طبیعت سرچشمه می گرفت. گرچه گلابتون نابتر عمل نمود و آن شرایط پُرشور هنری فرانسه و آن موقعیت پُر طمطراق را نداشت. وی در استفاده از تکنیک مداد رنگی و رنگهای خود ساخته و بر گرفته از طبیعت به تجربیاتی افسانه ای در ترکیب رنگ دست یافت. گلابتون، این شکارگر روح گلهای وحشی، در طبیعت خراسان شمالی به گلهای وحشی می نگریست و مدتی طولانی در زیبایی آنان محو می شد، آنگاه روحشان را می گرفت و در جایی دیگر، در آینة کاغذ ظاهر می ساخت. تمامی آثار وی، نتیجة الهام از طبیعت و ذهنی هستند و او هرگز نیاموخته بود تا از مدلهای طبیعت، مستقیمأ کپی برداری کند. ذات آثار او با عکاسی کردن دقیق نقشهای طبیعت منافات دارد زیرا ذهن وی، از معناهای پالایش شده ای از زیبایی ناب، لبریز است. کتاب “گلابتون” که مربوط به برخی آثار قدیم و جدید نقاش بود، در ۱۳۹۰ به همت “علیرضا محمدزاده تیتکانلو” منتشر شد و در بهمن ۱۳۹۳ نخستین نمایشگاه وی با عنوان ” نمایشگاه نقاشی فولکلور گلابتون صدقی” با مدریت علیرضا محمدزاده در نگارخانه “انجمن هنرهای تجسمی شهرستان بجنورد” به نمایش درآمد..